مطالعه‌ای جدید از دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد هوش مصنوعی به شکل قابل‌توجهی فرصت‌های شغلی افراد کم‌تجربه را محدود کرده است.
به گزارش ایتنا بر اساس داده‌های حقوق و دستمزد شرکت ADP، اشتغال افراد ۲۲ تا ۲۵ ساله در مشاغلی که بیشترین تأثیر را از هوش مصنوعی پذیرفته‌اند، مانند توسعه نرم‌افزار و پشتیبانی مشتری، از اواخر سال ۲۰۲۲ به میزان ۱۶ درصد کاهش یافته است.
اریک برینیولفسون، اقتصاددان و استاد دانشگاه استنفورد، در گفت‌وگو با Axios این تغییر سریع را بی‌سابقه خواند و آن را با تحولات گسترده کار از راه دور در دوران کرونا مقایسه کرد.
او تأکید کرد که این تغییرات از مرحله فرضیه به واقعیت ملموس رسیده و پیامدهای بلندمدتی برای بازار کار دارد.
تحلیل اثرات هوش مصنوعی بر نیروی کار جوان
کاهش اشتغال در میان جوانان می‌تواند نشانه‌ای از تغییرات ساختاری بازار کار باشد. برخلاف کارگران مسن‌تر که به واسطه سال‌ها تجربه و دانش ضمنی مزیت نسبی دارند، جوانان بیشتر به دانش نظری و مهارت‌های پایه متکی‌اند که هوش مصنوعی به سرعت می‌تواند آنها را جایگزین کند.
این امر باعث شده تا ورود نسل جدید به بازار کار دشوارتر شود و چالش‌هایی در تأمین نیروی ماهر آینده ایجاد گردد.
همچنین، بسیاری از شرکت‌ها فناوری هوش مصنوعی را نه به عنوان مکمل نیروی انسانی بلکه به عنوان جایگزینی برای نیروی کار می‌بینند؛ این رویکرد به کاهش فرصت‌های شغلی، به ویژه در سطوح پایین‌تر منجر شده است.
اما شرکت‌هایی که AI را ابزاری برای افزایش بهره‌وری و توانمندسازی کارکنان خود به کار می‌گیرند، همچنان روند استخدامی مثبت دارند.
پیامدهای بلندمدت AI برای اقتصاد و نیروی کار
این روند می‌تواند پیامدهای گسترده‌تری برای اقتصاد داشته باشد. کاهش فرصت‌های شغلی ابتدایی به معنای کاهش توان افراد برای کسب تجربه و پیشرفت در مسیر شغلی است. در نتیجه، در بلندمدت ممکن است با کمبود نیروی متخصص مواجه شویم که توانایی پاسخگویی به نیازهای پیچیده‌تر بازار را ندارد.
از سوی دیگر، فشار بر جوانان برای یادگیری مهارت‌های جدید و تخصصی‌تر افزایش می‌یابد و این موضوع لزوم سرمایه‌گذاری بیشتر در آموزش‌های مهارتی و بازآموزی نیروی کار را نمایان‌تر می‌کند.
آینده بازار کار و نقش سیاست‌گذاران
یکی از چالش‌های کلیدی این است که آیا تأثیر هوش مصنوعی محدود به مشاغل سطح‌پایین باقی می‌ماند یا با پیشرفت فناوری، مشاغل تخصصی‌تر نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. پاسخ به این سوال، می‌تواند سرنوشت بسیاری از سیاست‌های بازار کار را تعیین کند.
اریک برینیولفسون و همکارانش در حال توسعه یک داشبورد اقتصادی هوش مصنوعی هستند که داده‌های استخدام و دستمزد را به صورت لحظه‌ای ارائه می‌دهد تا دولت‌ها، شرکت‌ها و کارگران بتوانند بهتر روند تغییرات بازار را دنبال و به آن واکنش نشان دهند. این ابزار می‌تواند نقش مهمی در برنامه‌ریزی‌های آینده و کاهش تبعات منفی ناشی از اتوماسیون ایفا کند.
