دانشمندان احتمال می‌دهند که شاید منشأیی فرازمینی داشته باشند.
یکی از مشهورترین آنها سیگنال «واو» است که نخستین بار در سال ۱۹۷۷ کشف شد. این سیگنال آن‌قدر قدرتمند بود که ستاره‌شناس جری اِهمن روی صفحه تلسکوپ عبارت «Wow!» را نوشت. بررسی‌های تازه نشان داده که این سیگنال چهار برابر قوی‌تر از برآوردهای اولیه بوده است. هرچند گروهی از محققان معتقدند منشأ طبیعی آن می‌تواند پرتو پرقدرت یک ستاره در حال مرگ باشد که به ابر هیدروژن سرد برخورد کرده، اما احتمال منشأ بیگانه همچنان کنار گذاشته نشده است.
نمونه دیگر، کشف جرم آسمانی موسوم به ASKAP J1832–0911 در اوایل سال جاری میلادی است که هر ۴۴ دقیقه به مدت ۲ دقیقه پالس‌های رادیویی و پرتو ایکس منتشر می‌کند. این پدیده، نخستین بار است که در قالب یک جرم موسوم به «ترنزینت دوره‌بلند» با چنین ویژگی مشاهده می‌شود. تاکنون توضیح دقیقی برای چرایی این رفتار ارائه نشده و حتی برخی نظریه‌ها قوانین فیزیک را به چالش کشیده‌اند. احتمال داده می‌شود این جرم، نوعی مغناختر یا پدیده‌ای کاملاً ناشناخته باشد.
در سال ۲۰۲۴ نیز اخترشناسان منشأ یک انفجار رادیویی پرانرژی را شناسایی کردند که پس از هشت میلیارد سال به زمین رسید. این پدیده که با عنوان FRB 20220610A شناخته می‌شود، از خوشه‌ای از کهکشان‌ها زمانی که جهان تنها پنج میلیارد سال عمر داشت، ساطع شده است. این انفجارهای کوتاه و نیرومند، بارها به عنوان نشانه‌های احتمالی تلاش موجودات فرازمینی برای برقراری ارتباط مطرح شده‌اند.
علاوه بر این، کشف سیاره K2–18b امیدها برای یافتن حیات بیرون از منظومه شمسی را افزایش داده است. دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق به شناسایی ترکیباتی در جو این سیاره شدند که روی زمین تنها توسط موجودات زنده تولید می‌شوند. این سیاره که در فاصله ۱۲۴ سال نوری و در صورت فلکی اسد قرار دارد، ۲/۶ برابر بزرگ‌تر و ۸/۶ برابر پرجرم‌تر از زمین است و احتمالاً سطحی پوشیده از اقیانوس دارد.
به باور پژوهشگران، شواهد به دست آمده از K2–18b قوی‌ترین نشانه زیستی خارج از زمین تا امروز به شمار می‌رود و می‌تواند نقطه عطفی در پاسخ به پرسش دیرینه بشر درباره تنها بودن یا نبودن در جهان باشد.
