یک پژوهش تازه پیشنهاد کرده است که اگر حیات فرازمینی به همان شیوه‌ای که ما با فضاپیماهایمان ارتباط برقرار می‌کنیم در حال ارتباط با فضاپیماهای خود باشد، آنگاه این پیام‌ها ممکن است از زمین قابل شناسایی باشند.
پژوهشگران در این بررسی تلاش کردند دریابند که کجا باید به دنبال نشانه‌های هوش بیگانه بگردیم.
برای این کار، آنها سیگنال‌هایی را که ارسال می‌کنیم و ممکن است یک تمدن دیگر بتواند آن را شناسایی کند تحلیل کردند. این موضوع می‌تواند به ما کمک کند که بفهمیم چه نوع سیگنال‌های مشابهی ممکن است از سیارات بیگانه دوردست به سمت ما بیایند.
«پینچن فن»، از کالج علوم ابرلی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، گفت: «انسان‌ها عمدتا با فضاپیماها و کاوشگرهایی که برای بررسی سیارات دیگر مانند مریخ فرستاده‌ایم ارتباط برقرار می‌کنند.»
«اما سیاره‌ای مانند مریخ، کل انتقال سیگنال را مسدود نمیکند، بنابراین یک فضاپیمای دوردست یا سیاره‌ای که در مسیر این ارتباطات بین‌سیاره‌ای قرار گرفته باشد می‌تواند احتمالا نشت سیگنال را شناسایی کند. این در شرایطی رخ می‌دهد که زمین و یک سیاره دیگر در منظومه شمسی از دید آنها در یک راستا قرار بگیرند. این موضوع نشان می‌دهد که هنگام جست‌وجوی ارتباطات فرازمینی باید به دنبال هم‌راستایی سیارات خارج از منظومه شمسی باشیم.»
بسیاری از قوی‌ترین و ماندگارترین سیگنال‌هایی که از زمین می‌آیند همان‌هایی‌اند که ما به سمت فضاپیماها می‌فرستیم. بخش بزرگی از این ارتباطات از طریق «شبکه فضای دوردست ناسا» یا دی‌اِس‌اِن (DSN) انجام می‌شود، مجموعه‌ای از تاسیسات زمینی که امکان ارتباط دوطرفه با فضاپیماهایی را که ممکن است فاصله زیادی از زمین داشته باشند فراهم می‌آورد.
پژوهشگران گزارش‌های ثبت‌شده از دی‌اِس‌اِن را برداشتند و آنها را با اطلاعات مربوط به مکان فضاپیماها تطبیق دادند تا دریابند چه زمانی و از کجا سیگنال‌های رادیویی از زمین ارسال می‌شده است.
آنها دریافتند که بیشتر سیگنال‌ها به سمت فضاپیماهای نزدیک مریخ ارسال می‌شده است. دیگر سیگنال‌ها عمدتا به سمت سیارات دیگر و نقطه لاگرانژی میان خورشید و زمین فرستاده می‌شده، جایی که گرانش این دو جرم به پایداری اجسام فضایی کمک می‌کند.
به گفته پژوهشگران، این به آن معناست که دانشمندان احتمالا باید در نقاطی به دنبال سیگنال از فضاپیماهای بیگانه باشند که در آن، سیارات در یک راستا قرار می‌گیرند. دانشمندان همین هم‌راستایی سیارات را برای کشف سیارات دیگر به کار می‌برند: زمانی که آن سیارات از مقابل ستاره خود عبور می‌کنند، کاهشی اندک در نوری که از زمین دیده می‌شود کلید شناسایی آنها است.
فن گفت: «با این حال، از آنجا که ما تنها در یک یا دو دهه گذشته شروع به شناسایی تعداد زیادی سیاره فراخورشیدی کرده‌ایم، سامانه‌های زیادی با دو یا چند سیاره فراخورشیدی گذران را نمی‌شناسیم. با پرتاب قریب‌الوقوع تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا، انتظار داریم صد هزار سیاره فراخورشیدی شناسایی‌نشده پیشین را کشف کنیم، بنابراین، حوزه جست‌وجوی بالقوه ما قاعدتا باید به‌طور چشمگیری افزایش یابد.»
